tot Aksehir
Hoi allemaal,
Het was vandaag wel een beetje een saaie tocht. Het landschap heeft zich een beetje afgevlakt op ongeveer 1100 meter hoogte,waarbij ik me min of meer in een vallei bevond. Af en toe zag je ver weg een besneeuwde top maar daar hoefde ik gelukkig niet overheen. Van Kutahya tot Afyonkarahisar is het ongeveer 100 km maar ik ben onderweg niet één keer door een stadje gereden, dus was ik aangewezen op de wegrestaurants of benzine pompen. Het landschap wisselde heel erg, na elke heuvel was het anders . Het wisselde van landbouwvlaktes tot onherbergzaam gebied met diepe kloven en rotsachtige toppen. Ik heb afgelopen nacht in Afyonkarahisar geslapen , een stad van 180.000 inw. Het centrum is weer 1 grote markt maar hier mogen wel overal auto`s rijden dus het is een gekronkel en een getoeter. De stad ligt tegen een heel hoge bergtop wat op zich heel mooi kijkt maar voor de rest is het een herrie stad. Er moet ergens een grotkerk zijn maar die heb ik nog niet kunnen vinden. Wel moet je realiseren dat hier al een stad was ver voor onze jaartelling en dat hier al een beschaving was terwijl er in Nederland nog batavieren rond liepen in luiers van leer. Vele oorlogen zijn in deze regio uitgevochten. Daar zie je overal monumenten van die ver terug gaan in de tijd. Ook zijn er midden in deze stad enkele grote legerbasissen die streng beveiligd worden. Maar ja Turkije vecht ook al lang een oorlog uit tegen de Koerden. Je ziet hier wel veel marmerbedrijfjes en steenfabriekjes. Vrachtwagens rijden af en aan met volle vrachten marmer, zand end. Toen ik vanmorgen weer wegfietste uit Afyonkarahisar was het één en al steenfabiekjes. Ook was het de eerste 30 km harstikke vlak maar ik had wel constant bergtoppen in het vizier waar ik recht op af stevende. Maar de weg draaide met de bergen mee en golfde zo naar Aksehir. Vandaag was het weer een schitterende tocht . Onderweg ben ik door het dorpje Cay gefietst, wat tegen de bergen ligt in een schitterende omgeving. Hier komen niet zoveel toeristen dat zie je gelijk aan de reactie van de mensen. Het is soms wel genant dat iedereen je volgt, zelfs de buschauffeurs hielden in. Het is schijnbaar toch bijzonder dat zulk een grote kerel voorbij fietst. Toch ben ik gestopt voor een kop koffie en gelijk heb je halfhet dorp aan je fiets hangen. Niemand spreektiets anders dan turks maar toch blijven ze praten en lachen. (het kan ook best zijn dat ze mij flink voor de gek houden maar ik lach dan maar mee en geef altijd gelijk)Ik heb hier van een paar mensen thee gekregen. In Aksehir heb ik wat rondgewandeld en ben wederom in gegaan op enkele uitnodigingen van thee. Ik heb de laatste week meer thee gehad dan de afgelopen jaren thuis. De mensen zijn zo vriendelijk en behulpzaam zonder er iets voor terug te vragen. Als je dan hun vriendelijkheid beantwoord dan heb je in een mum een heleboel vrienden erbij. Het beeld wat je hebt van turkije kan wat mij betreft behoorlijk bijgesteld worden. Aksehir is echt zo`n bergstadje waar weinig toeristen komen maar waar het goed toeven is. Aan de omgeving zal het zeker niet liggen. Ook het weer is goed , weinig wind en veel zon. Groetjes Hans
tot Kutahya
Hoi allemaal,
Gelijk al uit Bursa de bergen in. Wat zijn ze mooi , links en rechts van mij lag zelfs nog sneeuw op de toppen. Jammer dat het zo zwaar bewolkt was , erg ver weg kijken kon je niet. Ik zit nu midden in de bergen en overal zie je stroompjes met kleine watervalletjes, veel vogels en prachtige panorama`s,gewoon schitterend om te zien. Er zaten flinke klimmen tussen , lang en meer dan 10 % dus moet ik bij regelmaat van de fiets om te duwen. Maar ook hier geldt , 'what goes up has to come down'. Er was niet zo veel verkeer als gisteren maar dat kan ook aan de zondag gelegen hebben. Smiddags in een restaurantje stopte ik om wat te eten , wordt ik door 5 obers geholpen. Deze lieten de rest van de mensen even alleen, want ik was in hun ogen veel interessanter. Ook de thee werd weer ingezet en daarbij kreeg ik een paar zoete happen van een honing raat. 'doping' werd mij uitgelegd. Er wordt onderweg veel getoeterd en gezwaaid. Enkele vrachtwagen chauffeurs scheppen er genoegen in om te toeteren als ze vlak bij zijn waarbij ik vaak zo schrik dat ik een stuk uit het zadel spring. Gisteren heb ik in Bozuyuk geslapen. Als je het plaatsje inrijd dan staat bij de plaatsnaam altijd de hoeveelheid inwoners. Hier dacht ik een kleiner plaatsje aan te treffen heeft het 65.000 inw. Ook Kutahya is een grote stad met 220.000 inw. Hier hebben ze een bijzondere industrie die al uit de oudheid stamt, nl porselein. Het stikt van de fabriekjes, opslagplaatsen en winkeltjes. Heel veel van de gebouwen hebben dan ook wel een plek aan of bij het huis waar porselein verwerkt is. Kutahya is een heel oude stad van ver voor onze jaartelling. Links en rechts staan nog wat oude gebouwen en een paarzeer oude moskee`s. Het centrum is een gezellige autovrije wandelzone met vele theehuisjes, enkele bars , vele eetgelegenheden en de rest is winkel. En druk, of dat er niemand hoeft te werken. Vooral de theehuizen zitten vaak vol (met alleen mannen). Als je dan langs komt dan gaan alle koppen met je mee. (ik vind dat wel leuk om te zien) . Aanspraak heb ik nauwelijks,is wel jammer want het maakt je toch wel eenzaam. De route gaat over een 4 baanse weg met vluchtstroken en gescheiden door vangrail, dus bij ons een autoweg. IK mag hier overal vrij rondfietsen, ben wel de enige want veel turken op een fiets zie je niet laat staan in de bergen. In de dalen wordt het land wel beteeld , ik dacht met zonnebloemen en veel bieten (gewas is nog klein) daarnaast staan er ook diverse fruitbomen. De hoogte van deze stad ligt op bijna 1000 mtr boven zeeniveau als mijn hoogtemeter goed is. Het weer is de laatste dagen slechter geweest , wat regen en een stuk kouder. Komt mij eigenlijk wel goed uit, kan mijn lichaam herstellen van de zonverbrandingen. Maar de voorspellingen zijn, warmte. dus ik verblijf in een stad omgeven door bergen, kan geen woord wisselen met iemand en toch geniet ik van de natuur, de omgeving, de bezigheden van mens en dier en natuurlijk van de mensen zelf. Het doet mij deugt dat de verhalen over mijn fietsreisgoed gelezen worden. Ikhad eerlijk gezegd niet verwacht dat nog steeds menseninloggen opdeze weblog.En dan die reactie`sdie geven mij het gevoel alsof ik dit niet alleen voor mijzelf doe, dus mensenbedankt tot zover.Groetjes van Hans uit Turkije
tot Bursa (turkije)
Hoi allemaal,
Na de zware rustdag zijn we weer op weg richting het zuiden. Eerst met de pont de bosforus overgestoken, dat ging wel gemakkelijk. Toen in het aziatische gedeelte van Istanbul heb ik maar een stuk gelopen want als fietser kwam ik er niet tussen. Sjonge wat een verkeer, enweinig regelsen een getoeter van je jewelste. een vluchtstrook gaqf mij de kans om op te stappen. Ik heb mijn route een beetje verlegd richting de kust in de hoop dat het minder hectisch en minder druk zou zijn. Ik had het dus mis maar er lag voor een gedeelte een fietspad langs zodat het toch veiliger was. Istanbul is een stad van naar schatting 16 miljoen mensen , dus je begrijpt wel dat dit een heksenketel moet zijn. Maar toch uiteindelijk bij de volgende pont aangekomen die mij over de baai van Marmara moet brengen. Dis is een heel eind, je kan het andere eind net zien. Heb dan ook lang op de boot gezeten. De andere kant was het een stuk rustiger. En ik was dus al vlug in Yalova waar ik de nacht gepland heb. Yalova is een hele grote stad maar ik heb er weinig van gezien. Ik was net binnen toen het vreselijk begon te onweren waarbij alle straten blank kwamen te staan. Het heeft nog tot laat in de avond geregend, dus was ik gekluisterd aan het hotel. Maar vanmorgen scheen de zon weer. Vandaag het binnenland in. Vanaf Istanbul was het redelijk vlak maar nu moest ik de bergen in. Wel een schitterende omgeving met heel veel vergezichten. In Gemlik kom je dicht langs de Marmara zee. Omdat je dan heel hoog zit kijk je zo mooi over de baai heen , net een ansichtkaart. Vandaag ben ik tot Bursa gekomen. Een grote stad die zo half tegen een berg gebouwd is . De stad heeft 1,2 miljoen inwoners en veel industrie, vooral textiel. De kleding op de markt (heel het centrum is een blijvende markt) is dan ook spotgoedkoop. Ook de veelzijdigheid aan kledij is groot, dus voor ieder wat wils. De geschiedenis van de stad gaat terug tot voor onze jaartaelling. De moskee, enkele mausoleums en de universiteit zijn schtitterd om te zien maar voor de rest is het een drukke bedoeling. In het centrum kon je over de koppen lopen. Wat wel opvalt is dat er heel veel jongere zijn, deels natuurlijk door de universiteit. Engels wordt er nauwelijks gesproken, dus als ik iets wil eten moet het ook in plaatjes uitgebeeld zijn anders krijg ik niks op mijn bord. Er wordt wel vaak een hoofddoek gedragen maar voor de rest lopen ze er net zo bij als bij ons. De burka`s kun je op 1 hand tellen . De dames gaan wel allemaal netjes en degelijk gekleed , (heel anders dan in Bulgarije en Roemenie). Onderweg zie je wat geitenhoeders maar voor de rest is het een economisch welvarend deel van het land. Hoe het verder het binnenland in is zie ik morgen. Groetjes uit Turkije van Hans
tot istanbul
Hoi Allemaal,
Tot een 50 km voor Istanbul was het goed te fietsen. Goede brede wegen en betrekkelijk weinig verkeer. Maar hoe dichter bij Istanbul hoe drukker het werd. De wegen zijn hier ook op berekend. Het ging van 4 baans naar 6 en uiteindelijk in istanbul was het 12 baans. Af en toe kwamen ze wel dicht langs maar niet echt gevaarlijk. Alleen de minibusjes die het lokale vervoer verzorgen komen vlak langs je heen. Die zijn dat gewend om tussen al die karren end, door te rijden . Het was een heksenketel zoveel verkeer en als iets niet naar hun zin gaat dan op de claxon. Dus het is een getoeter van jewelste. Als het fietsgedeelte te klein wordt ga ik verder op de weg rijden zodat ze moeten remmen. Dit geeft nog meer getoeter maar ze blijven wel netjes achter me,dus veiliger. Maar toch uiteindelijk in redelijke gezondheid in Istanbul aangekomen. En vandaag een rustdag genomen om Istanbul beter te bekijken. Wat is dat een mooie stad. Het is een cultuur die heel westers aandoet maar dan met een vleugje aziatisch. De rivier of eigenlijk meer een zeestraat (de Bosforus), die de zwarte zee met de marmara zee vebindt en, tegelijkertijd is dit de scheiding tussen Europa en Azie. Op de Bosforus is het zo druk met plezierjachten, vrachtschepen , ferrie`s en nog ettelijke kleine bootjes dat je je afvraagt hoe alles goed kan gaan. Zo is het in het verkeer ook, heel hectisch. Maar wonder boven wonder geen noemenswaardige problemen. In het europese gedeelte van de stad liggen bijna alle historiche gebouwen. Om er een paar te noemen: het paleis stamt uit 14 78 en werdt bewoond door de sultans van het Ottomaanse rijk. Elke sultan liet er wel een stuk aanbouwen zodat het nu een gigantisch complex is. En alles is van marmer ofmet mozaiek betegeld ook alle muren en plafonds. De rondgang door het paleis geeft een beeld hoe een sultan met zijn gevolg geleeft hheft. Niet echt om jaroers op te worden alleen als je in de haremkamers komt dan krijg je toch een vleugje jaloezie mee. En dan de schatkamers , wat daar allemaal ligt is onvoorstelbaar, zoveel gouden voorwerpen, emmers vol diamanten en smaragden en dan de sieraden van de vrouwen , de een nog groter dan de ander en allemaal vol met diamanten. Buiten het paleis staat de grootste en oudste moskee (de Aya Sofia moskee). Stamt uit de zesde eeuw en in de bijgebouwen zijn de sultans en hun familie`s begraven. Hier mocht ik niet in vanwege restaùratie`s. Dan de blauwe moskee (1610), dit is echt wel de mooiste van allemaal. Het wordt de blauwe moskee genoemd omdatdeze van binnen hoofdzakelijk metblauwe mozaiek betegeldis.bijzonder is ook dat de moskee 6 minaretten heeft als enige moskee in Turkije. Naast de Blauwe moskee ligt het Hippodroom, een renbaan uit 330 na christus. Op de hypodrome staan nog 3 grote zuilen. één ervan is de egyptische obelisk die dateert uit de 15 de eeuw voor christus en heeft al die tijd alle aardbevigen overleeft.Dan staat eraan de aziatische kant van istanbul nog een prachtige toren (galatatoren)uit 1350 AD, die als wachtoren is gebouwd. Daar kun je in om over heel de streek te kijkenmaar daar heb ik maar vanaf gezien. Ik heb ook nog een poos door de grote Bazaar gewandeld. deze is zo groot dat je er bijna in kunt verdwalen.Het meeste is overdekt en er wordt van alles aangeboden, echt schitterend om hier een poos in te vertoeven.Dit is in vogel vlucht een beetje van wat ik gezien heb. Maar er is nog veel meer waar ik onvoldoende tijd voor heb om te kunnen bekijken. Hier moeten wenog een keer voor terug komen en dan meteen een leuke vakantie aan plakken. Morgen ga ik verder naar het zuiden via het aziatische deel van Turkije. Dus voor nu de groetjes uit Istanbul van Hans.
tot cerkezkoy
hoi allemaal,
ik heb Burgas weer verlaten om richting Turkije te fietsen. Burgas uit fietsen richting het zuiden ga je dwars door een natuurgebied, met allemaal meertjes die min of meer in verbinding staan met de zee.Geeft wel een veelzijdigheid aan vogels. Ook kom ik langs de haven van Burgas, dit is schijnbaar de grootste haven van Bulgarije. Even buiten Burgas verlaat ik de zwarte zee om meer het binnenland in te gaan voor een rustigere oversteek richting Istanboel. Het is één en al bergen , heb je de een beslecht dan volgt de andere weer. Je wordt er wel een beetje triest van.(komt er weer één) deze weg gaat hoofdzakelijk door bossen en af en toe kom je door een dorpje. Gelukkig , dan kun je wat eten of een kop koffie pakken. Het laatste dorp voor de grens Malko tarnovo is het nog 8 km en één lange klim. Bij de grens moest ik van loket naar loket in totaal heb ik er 5 gehad en nog had ik er één gemist. Daar moest ik dus het visum kopen. Maar na enkele aanwijzingen van de douane heb ik alles gedaan zoals het moest, inclusief stempel voor visum (15 euro). Tot de grens was de weg smal en niet zo erg goed maar in Turkije werd het een prachtige weg met een verharde berm zodat ik als fietser zeer veilig kan fietsen. Eenmaal in turkije werd het landschap wat kaler en ruwer, steeds meer rotsen. Ik heb in Kirklareli overnacht.. Ik kwam het centrum ingefietst en gelijk komen er een paar turken om te vragen wat je wilt. Vervolgens brengen ze je naar een hotel. Ik dacht eerst dat ze dit voor geld deden maar zodra we bij het hotel waren gaf hij een hand en was weg. (Achterdocht voor niks maar gehandeld uit ervaring) Het is een heel andere wereld dan ik tot nog toe gezien heb. Kleine drukke straatjes met veel kraampjes , bijna de hele weg staat vol .Ze praten je hier naar binnen. Als je stopt met de fiets heb je meteen een aantal mensen om je heen die je willen helpen. Overal staan minaretten die oproepen tot gebed. De eerste oproep is smorgens om 5 uur. Ik heb mezelf toch nog een keer omgedraaid alvorens aan mijn gebed te beginnen. Vandaag ben ik tot cerkezkoy gekomen. Een moderne turkse stad waar je alles kunt kopen wat er op deze aardbol gemaakt is. Het is een industriestad met heel veel grote bedrijven. Veel cement en beton centrales waar vrachtwagens af en aan rijden. Je hoort regelmatig een flinke knal (dynamiet) om de winning van grind end te bevorderen. Ook heb ik vandaag 4 hele grote leger basissen gezien die streng bewaakt wordt. Ook kom je regelmatig transport tegen van groot legermateriaal waarop oa. tanks vervoerd worden. De steden waar ik door heen kom (Pinarhisar- Vise en Saray) zijn best groot. Een en al kraam en winkeltjes met vele kleine theehuisjes waar al vroeg mensen zitten . Ze roepen allemaal en vele willen met je thee drinken, dit is een gebruik om op een vriendschap te drinken. Natuurlijk kan ik niet op elke uitnodiging ingaan anders kom ik er nooit. Maar het geeft maar aan hoe vriendelijk en hoe belangstellend de mensen zijn. Het landschap varieert een beetje tussen landbouw gebieden en rotspartijen (waar toch niets op groeit.) Hoe verder je naar Istanbul fietst wordt het landschap meer glooiend en de heuvels dus minder steil. Ook wordt het steeds drukker. Ik ben nog een 100 km verwijderd van Istanbul dus morgen moet dat lukken. Men heeft gewaarschuwd voor het drukke verkeer wat soms zeer gevaarlijk is voor een fietser. Morgenavond weet ik meer.
Groetjes vanuit Turkije van Hans
tot Burgas
hoi allemaal,
Vandaageen hele mooie route gehad, eerst naar Albena omdat rechtstreeks naar Varna (korter) niet mocht met de fiets. Deze ging dwars door de bergen dat maakt het wel zwaar maar o zo mooi. Schitterende vergezichten en prachtige afdalingen, maar ook zware en lange beklimmingen. Ik voel wel dat ik een stuk sterker geworden ben en niet zo vaak meer van de fiets af hoef om te duwen. En dan ,boven op een berg zie je in de verte de zwarte zee. Die hebben we nog nooit gezien laat staan aangeraakt. Prachtige panorama`s gaan en komen terwijl ik zo naar het zuiden fiets van albena naar Varna. Eenmaal in Varna stop ik even om bij te komen van de zware beklimmingen. Varna is een zeer grote stad van 350.000 inwoners en is nu zeer gericht op het toerisme. Het heeft ook veel te bieden gezien de mooie ligging aan de zwarte zee maar ook vanwege zijn historische achtergrond. Er is nog een badhuis dat herinnert aan de romeinen daarnaast zijn er nog verschillende monumenten die de rumoerige geschiedenis van de stad beschrijven. Naast romeinen hebben ook de grieken en de turken hier gezeten. Tussen 1949 en 1956 had de stad de naam Stalin gekregen ter ere van stalins 70ste verjaardag. Varna is dus echt wel de moeite waard om een bezoekje te brengen. Net buiten de stad moet je een gigantisch brug over om het havengebied over te steken. Eigenlijk mocht ik er niet op maar heb dat toch gedaan, ik vond dat omfietsen hier geen optie was. Heb ook geen problemen gehad. Net buiten Varna heb ik de tijd van mijn leven gehad. Niet vanwege het fietsen maar vanwege de prostituee`s die langs de kanten stonden. Ze wilden allemaal mee op de stang van mijn fiets. En aangezien ik al moeite genoeg had om mijn fiets vooruit te krijgen ben ik niet op het aanbod van de diverse mooie meisjes ingegaan. Maar het was wel een afwisseling op de zware arbeid. Uiteindelijk ben ik in Byala aangekomen waar ik overnacht heb. de volgende dag verder naar Burgas. Het begon al gelijk goed door meteen een paar flinke bergen te moeten beklimmen. Maar wat is het mooi onderweg, heel veel groen, veel mooie vergezichten en na de beklimming elke keer de beloning, de afdaling. Ik word steeds brutaler in het afdalen en durf de snelheid op te laten lopen tot 50 km/uur (met volle bepakking). Wij klagen ooit over een rupsenplaag, nou hier heb ik een eiken bos gezien met bijna geen blad meer allemaal opgevreten door de rupsen, het stikte ervan. Als je dan weer uit de bergen komt en uitzicht hebt over de zwarte zee dan vergeet je al je pijntjes , zo mooi. De stadjes zijn allemaal puur gericht op toerisme. Niks als hotels, restaurants, resorts , gokhuizen en ander recreatie mogelijkheden. Er wordt nog volop gebouwd om nog meer toeristen hierheen te halen. Ook Burgas( 200.000 inw.)(het stadje waar onze Ronnie een vakantie doorgebracht heeft) is een en al toerisme. Toch heeft het stadje meer te bieden. Ook hier zijn nog diverse overblijfselen uit de romeinse tijd . In het centrum liggen nog stukken die dateren ongeveer 2 eeuwen voor Christus. Bulgarije heeft lang onder invloed van het Ottomaanse rijk (Turkse dynastie)gestaan waar je nog veel van terug vind hier in Burgas. Ik heb vanmiddag een beetje rond gelopen door het centrum en langs het strand op advies van onze ronnie, en ik moet zeggen dat ik daar geen spijt van heb , het is een mooie stad.
Weer 2 heerlijke fietsdagen gehadmet fijne temperaturen (25 gr.), de kou van de eerste weken is helemaal vergeten.dan rest mij alleen nog de groetjes uit Bulgarije van Hans.
tot Dobrich
hoi alemaal,
slecht geslapen door de herrie die de voetbalans maakte, maar uiteindelijk toch op de fiets om de tocht voort te zetten.Bucuresti uitfietsen was best gevaarlijk met al dat verkeer. maar als je dan eenmaal buiten de bebouwde kom bent dan neemt het verkeer rap af. een stuk naar het zuidentoch wat grootschaligere landbouw. Hier wordt vooral mais, diverse soorten koren en zonnebloemen gekweekt. Wel had ik een straffe wind van voren. Hier ben ik ook door een stuk zeer mooi bos gefietst. Zo mooi en rustig met alleen maar vogelzang en je eigen gehijg van de eenzame fietser die kromgebogen over het stuur de wind trotseerd. Dat is puur genot ,een beetje vergelijkbaar met een koud pilsje op een warme augustusavond na een zware dag op het werk. Eenmaal weer langs de donau gaat het weer naar het oosten tot aan Calarasi . Hier eindigt voor mij de donauroute en ga ik verder naar het zuiden richting turkije. De Donau die mij toch vanuit Duitsland begeleidde en vele mooie panorama`s heeft laten zien. Ik ben de Donau overgestoken met een pont en naar silistra (bulgarije)gefietst waar ik een hotel genomen heb. Het stadje Silistra (50000 inwoners)heeft een heel oude geschiedenis. Door zijn ligging is deze hoek altijd gebruikt als verdedigingslinie , de stadsmuren stammen al uit begin 6de eeuw en zijn als monument voor iedereen zichtbaar. Alles staat netjesbeschreven maar helaas kun je met de woorden al niks doen laat staan de taal.Dit Cyrillisch geschrift heefteen heel ander alfabeten heeftin Bulgarije zijn oorsprong. Wordt ook in griekenland maar vooral in rusland gebruikt. Tot op heden heb ik overwegende vlakke routes gehad (op een paar klimmetjes na) maar vanaf nu wordt het vlakke verlaten en zullen er steeds meer bergen komen. Nu slaap ik in Dobrich(90.000 inw.)een stad inoostBulgarije.Ook hier gaat de geschiedenis terug naar het begin van onze jaartelling.Heel hoog waren de heuvels niet maar ze bleven wel constant komen wat heel veel kracht kost. Je merkt het verschil tussen Roemenie en Bulgarije meteen. In Bulgarije is mijn inziens veel beter ontwikkeld. Veel betere wegen waarbij ook de binnenwegen goed zijn(Wordt er wel gelijk veel harder gereden), moderne landbouw werktuigen en veel grootschalige landbouw. Tussen Silistra en Dobrich heb ik stuk of 4 van die gigantische vee boerderijen gezien , volgens mij nog uit het communistische tijd, die nog goed onderhouden zijn en nog volledig functioneel.
Het weer is de laatste dagen geweldig, rond de 25 graden en een wind die een beetje afkoeld. dus hij gaat nog goed. Groetjes uit het warme Bulgarije van Hans
in Bucuresti
Hoi Allemaal,
Het bezoek aan het centrum van Bucuresti is een beetje tegengevallen. Doordat vanavond de finale van de UEFA-beker gespeeld wordt tussen Atletico Bilbao en Atletico Madrid is de binnenstad vergeven van de spanjaarden. Smiddags na een uur of 3 kon je het centrum niet meer fatsoenlijk belopen en ben ik maar terug gegaan naar het hostel. Gelukkig was ik al vroeg in het centrum zodat ik toch het grootste gedeelte van de oude stad gezien heb. Het echte oude gedeelte van de stad is voor zulk een grote stad erg klein. De reden is dat er veel in de 2de wereldoorlog is vernietigd , in 1977 is er veel verwoest door een grote aardbeving en Ceausescu heeft veel van de historische gebouwen afgebroken om daar van die vierkante gebouwen op te zetten zoals we veel zien uit het communistische tijdperk. Wat er overblijft zijn een beetje de Patriarhia romana kathedraal , een groot soort van klooster met als middelpunt de kathedraal zelf. Ook deze kerk heeft een rond middenschip met een prachtige kansel. Als blakert van het goud. Dan heb je nog het historisch muzeum, het beursgebouw, de universiteit en het nationaaloperagebouw. Verder zijn er nog een paar kleine kerkjes (uit eind 17de eeuw) en ook is er binnen Bucuresti een oude nederzetting gevonden ten tijden van de romeinen. En dan nog het parlementsgebouw dat pas in 1984 is gebouwd door Ceausescu. Het is een gigantisch complex (Op 2 na het grootste van de wereld) gebouwd in de gotische stijl met veel oog voor detail. Verderstaat het centrum vol met kroegjes en restaurants. Maar nu kun je niet goed een indruk krijgen van de sfeer in deze stad door de spanjaarden en de politie (die zijn ook in grote getalen uitgerukt en staan klaar om in te grijpen. Maar totdat ik weg ging uit het centrum was de sfeer gemoedelijk en hadden ze dan ook geen reden om iets te doen. Morgen ga ik weer verder en ga dus Bucuresti verlaten om weer zuidwaarts te fietsen richting Bulgarije. groetjes uit het iets frissere Bucuresti van Hans