hoi allemaal,

ik heb Burgas weer verlaten om richting Turkije te fietsen. Burgas uit fietsen richting het zuiden ga je dwars door een natuurgebied, met allemaal meertjes die min of meer in verbinding staan met de zee.Geeft wel een veelzijdigheid aan vogels. Ook kom ik langs de haven van Burgas, dit is schijnbaar de grootste haven van Bulgarije. Even buiten Burgas verlaat ik de zwarte zee om meer het binnenland in te gaan voor een rustigere oversteek richting Istanboel. Het is één en al bergen , heb je de een beslecht dan volgt de andere weer. Je wordt er wel een beetje triest van.(komt er weer één) deze weg gaat hoofdzakelijk door bossen en af en toe kom je door een dorpje. Gelukkig , dan kun je wat eten of een kop koffie pakken. Het laatste dorp voor de grens Malko tarnovo is het nog 8 km en één lange klim. Bij de grens moest ik van loket naar loket in totaal heb ik er 5 gehad en nog had ik er één gemist. Daar moest ik dus het visum kopen. Maar na enkele aanwijzingen van de douane heb ik alles gedaan zoals het moest, inclusief stempel voor visum (15 euro). Tot de grens was de weg smal en niet zo erg goed maar in Turkije werd het een prachtige weg met een verharde berm zodat ik als fietser zeer veilig kan fietsen. Eenmaal in turkije werd het landschap wat kaler en ruwer, steeds meer rotsen. Ik heb in Kirklareli overnacht.. Ik kwam het centrum ingefietst en gelijk komen er een paar turken om te vragen wat je wilt. Vervolgens brengen ze je naar een hotel. Ik dacht eerst dat ze dit voor geld deden maar zodra we bij het hotel waren gaf hij een hand en was weg. (Achterdocht voor niks maar gehandeld uit ervaring) Het is een heel andere wereld dan ik tot nog toe gezien heb. Kleine drukke straatjes met veel kraampjes , bijna de hele weg staat vol .Ze praten je hier naar binnen. Als je stopt met de fiets heb je meteen een aantal mensen om je heen die je willen helpen. Overal staan minaretten die oproepen tot gebed. De eerste oproep is smorgens om 5 uur. Ik heb mezelf toch nog een keer omgedraaid alvorens aan mijn gebed te beginnen. Vandaag ben ik tot cerkezkoy gekomen. Een moderne turkse stad waar je alles kunt kopen wat er op deze aardbol gemaakt is. Het is een industriestad met heel veel grote bedrijven. Veel cement en beton centrales waar vrachtwagens af en aan rijden. Je hoort regelmatig een flinke knal (dynamiet) om de winning van grind end te bevorderen. Ook heb ik vandaag 4 hele grote leger basissen gezien die streng bewaakt wordt. Ook kom je regelmatig transport tegen van groot legermateriaal waarop oa. tanks vervoerd worden. De steden waar ik door heen kom (Pinarhisar- Vise en Saray) zijn best groot. Een en al kraam en winkeltjes met vele kleine theehuisjes waar al vroeg mensen zitten . Ze roepen allemaal en vele willen met je thee drinken, dit is een gebruik om op een vriendschap te drinken. Natuurlijk kan ik niet op elke uitnodiging ingaan anders kom ik er nooit. Maar het geeft maar aan hoe vriendelijk en hoe belangstellend de mensen zijn. Het landschap varieert een beetje tussen landbouw gebieden en rotspartijen (waar toch niets op groeit.) Hoe verder je naar Istanbul fietst wordt het landschap meer glooiend en de heuvels dus minder steil. Ook wordt het steeds drukker. Ik ben nog een 100 km verwijderd van Istanbul dus morgen moet dat lukken. Men heeft gewaarschuwd voor het drukke verkeer wat soms zeer gevaarlijk is voor een fietser. Morgenavond weet ik meer.

Groetjes vanuit Turkije van Hans