Hoi allemaal,

Het was vandaag wel een beetje een saaie tocht. Het landschap heeft zich een beetje afgevlakt op ongeveer 1100 meter hoogte,waarbij ik me min of meer in een vallei bevond. Af en toe zag je ver weg een besneeuwde top maar daar hoefde ik gelukkig niet overheen. Van Kutahya tot Afyonkarahisar is het ongeveer 100 km maar ik ben onderweg niet één keer door een stadje gereden, dus was ik aangewezen op de wegrestaurants of benzine pompen. Het landschap wisselde heel erg, na elke heuvel was het anders . Het wisselde van landbouwvlaktes tot onherbergzaam gebied met diepe kloven en rotsachtige toppen. Ik heb afgelopen nacht in Afyonkarahisar geslapen , een stad van 180.000 inw. Het centrum is weer 1 grote markt maar hier mogen wel overal auto`s rijden dus het is een gekronkel en een getoeter. De stad ligt tegen een heel hoge bergtop wat op zich heel mooi kijkt maar voor de rest is het een herrie stad. Er moet ergens een grotkerk zijn maar die heb ik nog niet kunnen vinden. Wel moet je realiseren dat hier al een stad was ver voor onze jaartelling en dat hier al een beschaving was terwijl er in Nederland nog batavieren rond liepen in luiers van leer. Vele oorlogen zijn in deze regio uitgevochten. Daar zie je overal monumenten van die ver terug gaan in de tijd. Ook zijn er midden in deze stad enkele grote legerbasissen die streng beveiligd worden. Maar ja Turkije vecht ook al lang een oorlog uit tegen de Koerden. Je ziet hier wel veel marmerbedrijfjes en steenfabriekjes. Vrachtwagens rijden af en aan met volle vrachten marmer, zand end. Toen ik vanmorgen weer wegfietste uit Afyonkarahisar was het één en al steenfabiekjes. Ook was het de eerste 30 km harstikke vlak maar ik had wel constant bergtoppen in het vizier waar ik recht op af stevende. Maar de weg draaide met de bergen mee en golfde zo naar Aksehir. Vandaag was het weer een schitterende tocht . Onderweg ben ik door het dorpje Cay gefietst, wat tegen de bergen ligt in een schitterende omgeving. Hier komen niet zoveel toeristen dat zie je gelijk aan de reactie van de mensen. Het is soms wel genant dat iedereen je volgt, zelfs de buschauffeurs hielden in. Het is schijnbaar toch bijzonder dat zulk een grote kerel voorbij fietst. Toch ben ik gestopt voor een kop koffie en gelijk heb je halfhet dorp aan je fiets hangen. Niemand spreektiets anders dan turks maar toch blijven ze praten en lachen. (het kan ook best zijn dat ze mij flink voor de gek houden maar ik lach dan maar mee en geef altijd gelijk)Ik heb hier van een paar mensen thee gekregen. In Aksehir heb ik wat rondgewandeld en ben wederom in gegaan op enkele uitnodigingen van thee. Ik heb de laatste week meer thee gehad dan de afgelopen jaren thuis. De mensen zijn zo vriendelijk en behulpzaam zonder er iets voor terug te vragen. Als je dan hun vriendelijkheid beantwoord dan heb je in een mum een heleboel vrienden erbij. Het beeld wat je hebt van turkije kan wat mij betreft behoorlijk bijgesteld worden. Aksehir is echt zo`n bergstadje waar weinig toeristen komen maar waar het goed toeven is. Aan de omgeving zal het zeker niet liggen. Ook het weer is goed , weinig wind en veel zon. Groetjes Hans