Hoi allemaal,

gisterenmorgen moest ik nog 1 uur wachten voordat het pont naar de overkant ging. Er gingen 17 vrachtwagens op het pont en 1 fiets, en er was best nog wel plaats voor een paar fietsen. Naar de overkant duurde ongeveer een half uur, De Donau is heel breed en hij vaarde niet in rechte lijn. De route ging door vele kleine plaatsjes die eigenlijk niet de moeite waard zijn om te benoemen maar wel mooi zijn om door heen te fietsen. Je ziet echt van alles. Heel veel wordt met paard en wagen of kar gedaan.Naar het land rijden met paard en wagen. Daar wordt paard, muilezel of ezel uitgespannen en vervolgens kan die zich voeden aan het gras dat er groeit. En de boer , vaak met vrouw en grote kinderen, is dan de akker aan het bewerken , een beetje zoals wij dat deden een 40 jaar geleden. Ook in de dorpjes is de tijd stil blijven staan. Vaak kleine winkeltjes voor de broodnodige levensmiddelen en voor de rest moeten ze toch naar de grotere steden. Maar als je dan in een grotere stad komt dan kom je in een andere wereld. Hier is opeens alles wat wij ook hebben. Voldoende etensgelegenheden, hotels , moderne auto`s, zelfs stoplichten. Alleen de weg in een stad is om te janken. Op verschillende plaatsen moet je in een grotere stad van de fiets af omdat je gewoon niet kunt fietsen. Buiten de bebouwde kom is het vaak redelijk maar je moet ook opletten voor de soms diepe gaten. Het verschil tussen stad en platteland is in roemenie veel groter dan in Bulgarije. Dat valt gelijk op als je de grens over bent. Wel zijn de mensen vriendelijk. Er wordt veel gezwaaid ( je voelt je soms net Popie Jopie) of gewenkt om je over te halen om mee op het land te werken. Ook zijn er veel zwerfhonden die aan hun lot zijn overgelaten, je hebt er geen last van maar het is wel triest. Er worden er ook veel doodgereden. Onderweg heb ik al verschillende zigeunerfamilie`s ingehaald. Een stuk of drie à vier grote huifwagens met elk 2 paarden voorgespannen. Kinderen en vrouwen die in de wagens zitten en de man loopt dan met de paarden mee. Aan de wagens hangt heel hun huisraad,( potten pannen manden wasgoed enz.) Wel is er ook ruimte voor gras voor de paarden wat onderweg gemaaid wordt langs de weg.Als ze je op tijd zien roepen ze om geld. Want dat je hier opvalt is zeker , ik weet niet goed of dat aan mijn prachtige witte haren ligt of misschien aan mijn uitstraling of gewoon vanwege de fiets natuurlijk. Toch wordt er weinig aan mij gevraagd om geld (soms wat kinderen), ik geef hun dan vaak een snoepje (gekocht in Duitsland). Heeft 2 voordelen: geen geld en toch tevreden.Ik kan het niet goed rijmen, de mensen leven van een klein beetje en toch is het relatief duur, in ieder geval duurder dan in omringende landen, terug gerekend naar de euro. Gisteren heb ik in Zimcinea geslapen en vandaag ben ik naar Bucuresti gefietst. Onderweg een zware tegenvaller. Tot op heden heb ik de donauroute gevolgd maar om naar Boekarest te gaan moest ik dus afwijken van de route. Daar ging de weg over op een autoweg en mocht ik dus met de fiets niet op. Dus een omweg gemaakt van een 30 km en dat op een rit van 130 km dan wordt het een zware dag. Maar dat hoort erbij. Het landschap is golvend met af en toe een iets groter bultje maar alles goed te doen. Heb ondanks alles toch bijzonder genoten van de omgeving , de mensen , de natuur, iets minder van de weg. Het had vannacht geregend dus veel van de straat stond onder water en om niet terecht tekomen in die reclame (waar die fietser kopje onder gaat) moet je soms ver om die plassen heen rijden. Eenmaal in Boekarest naar een hostel gefietst en daar kon ik er nog net bij voor de rest zat alles vol. Morgen is er schijnbaar een finale van de uefa-cup. In het hostel zitten ookenkele nederlanders die ook voor het voetballen hier zijn. Lekker even plat bij kunnen praten. Inmiddels ben ik de 3000 km gepasseerd en ben ik 4 weken onderweg. Het doet (nu) gelijk zeer en ik mis thuis maar voor de rest gaat het goed. Morgen heb ik opnieuw een rustdag en daar ga ik echt van genieten. dus mensen tot wederhoors .

groetjes van Hans uit het warme Bucuresti in Roemenie.