Hoi allemaal,

Vanuit Konya naar karaman. De zon scheen en de wind in de rug dus het ging heel voorspoedig. Onder weg veel tuinbouw gezien , het gewas is mij onbekend en het was ook nog heel klein. Moderne regeninstallatie`s stonden volop te sproeien en tussen door werd links en rechts onkruid gewied meestal met grote groepen mensen. Want mensen hebben ze hier genoeg. Ik heb de indruk dat vele een beetje passief zijn door af te wachten en uit te stellen. Bij de vele winkeltjes en restaurants die geen klandizie hebben zit de eigenaar vaak voor zijn winkel helemaal niks te doen. Dag in dag uit, en als er dan een klant komt dan is het net of ze willen zeggen ,moet dat nou. Benzinepompen zijn er veel te veel, concurrentie is enorm( dan zijn er al verschillende die gesloten zijn). Deze worden vaak bemand door verschillende mensen die allemaal buiten voor hun werk zitten, omdat hier heel sporadisch iemand komt tanken. De benzine is ook wel erg duur vergeleken met de verdiensten. De benzine is net zo duur als in Nederland (omgerekend 1.90 euro) en LPG is zelfs duurder (1 euro). Er zijn dan ook veel turken die geen auto hebben, daarom is hier het openbaar vervoer zo uitgebreid. Een kwestie van een hand opsteken en er stopt een busje. Karaman is een stad van 140.000 inw met een burcht en nog een stuk oude stadswallen. De stad is in de geschiedenis bijzonder in trek geweest door de diverse grootmachten. In 400 voor chr. Was al sprake van een grote stad die toen wel een andere naam had.(Laranda) Als ik de platen bij de burcht moet geloven dan is dit zelfs een stad geweest van piraten. In Karaman zit een uitzentbureau voor turken naar het buitenland, wat inhoud dat er diverse mensen ook nederlands praten omdat ze in nederland gewerkt hebben of nog doen. Zo heb ik ook verschillende mensen gesproken en meteen fungeren die gelijk als tolk naar de andere mensen. Vanuit Karaman moet ik naar het zuiden door het Taurus gebergte. Een langgerekt gebergte dat bijna door heel zuid Turkije loopt. Er zijn diverse bergtoppen bij die ver boven de sneeuwgrens uitstrekken. Dus wat ik tot op heden gezien heb is nog maar het begin. En jawel hoor, vanuit Karaman ging het gelijk omhoog , diverse keren zo steil dat ik het zaakje moest duwen. Maar wat werd ik beloond, ik heb maar zelden zo`n mooie panorama`s gezien. Zodra ik boven was en die mooie uitzichten heb , dan is het net of je op het dak van de wereld staat. Het is zo mooi en zo bevrijdend, ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven. Op dat moment valt alles weg, je vermoeidheid, je gedachten,jeproblemen. ik kanzo intens genieten van die uitzichtendaar zijn gewoon geen woorden voor. Hier voel ik mij een gelukkig en een bevoorrecht man. Vanaf de top begon een afdaling van 30 km maar ik heb daar heel lang over gedaan. Na dat ik een aantal foto`s genomen had wilde ik naar beneden maar na elke bocht bleek het uitzicht nog mooier , dus weerstoppen en foto`s nemenen zo verschillende keren. Resultaat is dat ik wel een 50 foto`s gemaakt heb, en allemaal even mooi. Maar je kan dat toch niet helemaal vastleggen om de zelfde indruk door te geven naar thuis. Aan het einde van de afdaling kwam ik in het stadje Mut. Stelt niet veel voor (heeft wel een burcht) maar ligt in een prachtige vallei omgeven door grote rotsachtige bergen. Ik heb een zware dag gehad maar wel één van de mooiste, daarom leg ik vanavond mijn hoofd vroeg maar heel voldaan te rusten. Groetjes Hans uit het prachtige Turkije